Hallo lezers, alle drie van jullie,
De dagen vol zon en helse hitte beginnen aan te breken en we hebben deze week al een goed voorproefje gehad van hoe warm het gaat worden in de zomer hier. Deze afgelopen twee weken na ons tussententamen zijn gelukkig wat "rustiger" voorbijgegaan. Ik moet eigenlijk voorbijvliegen zeggen aangezien de tijd nu opeens heel snel gegaan is. We zijn al over de helft en ik heb het eerlijk gezegd veel meer naar mijn zin dan eerst. Het komt denk ik grotendeels doordat de lasten van het eindtentamen flink afgenomen zijn, omdat het niveau van de toetsen hier toch niet zo hoog zijn als wij gevreesd hadden. Ook heb ik in ieder geval meer mijn draai gevonden in deze rare omstandigheden en weet nu wanneer ik wat moet doen als ik weer een stapel huiswerk voor mij neus krijg.
In het begin had ik mezelf ook voorgenomen om een rijstkoker te kopen, iedere dag brood te kopen bij de supermarkt op de campus, een fiets zou kopen etc. De super op de campus verkoopt overigens alleen maar super zoet brood of brood waarop de producent helemaal loesoe gegaan is met de bakpoeder. Maar ik merk nu dus dat ik al die dingen niet echt nodig heb gehad. Het eten is niet super hier, maar je hebt in ieder geval een breed scala aan opties voor je ontbijt, lunch, snacks en avondeten. Al eet ik wel vaak nog brood als ontbijt, maar dat is dan het bruinste brood wat ze hebben (denk, nog lichter dan Hollands lichtbruin). Ik besmeer deze dan elke dag met een laagje Nutella of abrikozenjam van de Carrefour. Wat was dat een euforie toen we deze tegenkwamen in de binnenstad van Xiamen; middenin een gigantisch luxueus winkelcentrum met allemaal Europese en Aziatische merken. Vooral de ontdekking dat de MUJI daar zat was nogal een hoogtepunt van mijn verblijf hier. Voor degenen die het nog niet weten, ik houd, maar ik bedoel ook écht héél veel van deze tent. Ze hebben mijn meest gebruikte pennen en ze hebben alles van rijstkokers tot kappersscharen. Over kappers en haren knippen gesproken, ik heb hier in Xiamen tot nu toe al drie keer de eer gehad om iemands haar eraf te mogen knippen. Drie mensen waren dus zo dom (grapje grapje) genoeg om het lot van hun haar in mijn handen te leggen. En ja, ik deed dit alles met een HEMA-knutselschaar en een plastic wit kammetje, geschonken door het hotel (het kammetje alleen natuurlijk, de HEMA hebben ze hier niet). Wie bedenkt dat, haha?! Op een paar wondjes in mijn hand na is het nog best goed gegaan, misschien stop ik met Chinees en ga ik helemaal yolo de kappersopleiding doen.
Dat laatste gaat denk ik niet meer gebeuren aangezien ik net vorig weekeinde besloten heb om een minor Museums, Heritage and Collections te doen. Wij moesten ons vorige zaterdag inschrijven, terwijl in het binnenland van de provincie Fujian zaten. Waarom zaten we daar vraag je? We waren namelijk op een tulou-tripje dat een tripje langs verscheidene tulou's （土楼） ofwel Hakka Torens inhield. Deze gebouwen zijn vaak rond en worden door één Hakka familie per tulou bewoond. Hakka （客家）, letterlijk vertaald "gasten" is een bevolkingsgroep in China die een nomadisch verleden heeft. Zij (eigenlijk wij aangezien mijn vader Hakka-Chinees is) komen oorspronkelijk uit Centraal- en Noord- China en zijn ruim duizend jaar geleden naar het Zuiden geëmigreerd. Dit gebeurde meerdere keren in de geschiedenis door o.a. politieke onrust, aldus Wikipedia (onze goede oude vrind). De Hakka's woonden vroeger dus uitsluitend in dit soort "aarden torens". Wat deze gebouwen heel speciaal maakt is dat ze ten eerste al honderden sommige duizenden jaren oud zijn en allemaal bestaan uit natuurlijke bouwmaterialen zoals klei en stenen, maar ook bamboe en hout; veel kwetsbaar materiaal. Daarom zie je bij de meeste gebouwen wel veel scheuren in de muren en zijn sommige zelfs deels ingezakt. Ook staan ze middenin bergachtige gebieden waardoor sommige boven de bossen torenen wat een zeer mooi beeld geeft, vooral als men ze vanuit de lucht bekijkt. Al met al vond ik de tulou die je hierboven kunt zien het meest impressive. Dat vinden de Hakka's daar blijkbaar ook want men moest een paar yuan betalen om de wat fragiel-ogende trappetjes op te mogen. Het uitzicht vanaf de derde verdieping was heel gaaf en je kon door de roze onderbroeken aan de waslijnen en rokende bewoneres zien dat er echt in geleefd werd. Ook onze toergidsen wonen zelf in zulke torens, waarvan wij één zelfs mochten bezichtigen. Deze tulou's kunnen overigens ook anders van vorm zijn, maar de meest indrukwekkende tulou zijn veelal rond.
Wij waren de zaterdagochtend toen vertrokken, kwamen s'middags aan, gingen langs een paar tulou's in enorme stortbuien met veelste veel paraplu's om ons heen en eindigde de dag bij ons hotel. Het hotel was heel gaaf, heel klein, maar knus, maar daar zal ik een andere keer wel weer over schrijven.
Ik heb door tijdgebrek dus niet veel tijd om dagelijks of zelfs wekelijks alles bij te houden. Ik heb wel tijdens de lessen en op andere zinnige momenten schriftelijke dagoverzichtjes of beschrijvingen van bepaalde dingen hier bijgehouden. Hopelijk kan ik ze nog hier verwerken en anders probeer ik in ieder geval de leukste dingen te bespreken. Meer foto's zullen in ieder geval later volgen i.v.m. crappy internet.
Maar voor nu zal ik deze post afsluiten met een leuke foto:
In de wc's bij de tulou's. Kiek die hokjes, zo laag, je kunt iedereen recht in de ogen kijken als het zittoiletten waren. Oh nee, daar doen de Chinezen vaak niet aan. We moesten natuurlijk gewoon asian squatend toileteren, as always.
Eey joe, tot snel!
Jessy
